Κανονικότητα και παθολογία σε μία βιοϊατρική εποχή
- ISBN
- 978-960-348-296-3
- Σελίδες
- 42
- Τιμή
Στην ομιλία του με τίτλο «Κανονικότητα και παθολογία σε μία βιοϊατρική εποχή» ο Nikolas Rose εκκινεί από τη θεμελιώδη διάκριση ανάμεσα στο κανονικό και το παθολογικό –όπως την εισήγαγε στη γαλλική επιστημο λογία ο GeorgesCanguilhem– προκειμένου να εξετάσει τις σύγχρονες εξελίξεις στο πεδίο της μοριακής βιολογίας, της νευροεπιστήμης και της ψυχοφαρμακευτικής.
Η εξέταση αυτή φέρνει στο προσκήνιο, ανανεωμένα μέσα από την ιστορική προοπτική και την κριτική θεώρηση του παρόντος τα καίρια ηθικά και οντολογικά ερωτήματα για κάθε υποκείμενο που ρίχθηκε στον κόσμο του 21ου αιώνα, ήτοι για κάθε σύγχρονο «γονιδιωματικό βιολογικό πολίτη».
«Είσαι κανονικός; Όλοι γνωρίζουμε τα στρώματα νοημάτων και κρίσεων που συγχέονται μέσα σε μία ερώτηση σαν κι αυτήν: το κανονικό ως μέσος όρος, τυπικό, σωματικά και ψυχικά υγιές, στατιστικά κοντά στο μέσο όρο σε έναν πληθυσμό. Εξ ου και αυτοί οι συνειρμοί που προκαλούνται από την αντίθεσή του, το παθολογικό: νοσηρό, αποκλίνον, επικίνδυνο. Αυτοί οι όροι συνυφαίνουν διαφορετικούς τρόπους κρίσης, στατιστικούς, κοινωνικούς, ιατρικούς, ηθικολογικούς, ηθικούς».
Nikolas Rose
Στην ίδια εκδοτική σειρά
-
Η τέχνη του ρήτορα έγκειται στο να μην αφήσει ποτέ να διαφανεί το τεχνητό. Εξού και το χαρακτηριστικό ύφος, το οποίο όμως είναι προ πάντων προϊόν υψηλής τέχνης, όπως ακριβώς και η «φυσικότητα» του καλού ηθοποιού. (…) -
Η τέχνη του ρήτορα έγκειται στο να μην αφήσει ποτέ να διαφανεί το τεχνητό. Εξ ου και το χαρακτηριστικό ύφος, το οποίο όμως είναι προπάντων ένα προϊόν υψηλής τέχνης, όπως ακριβώς και η «φυσικότητα» του καλού ηθοποιού. Ο αληθινός ρήτορας μιλάει έχοντας ως βάση το ήθος του υπ’ αυτόν αντιπροσωπευόμενου προσώπου ή πράγματος. Εφευρίσκει τις καλύτερες απολογίες και επιχειρήματα (…)
Newsletter
Blog
-
O Γκέοργκ Ζίμελ (Friedrich Eduard Georg Simmel, γενν. 1858) θεωρείται, μαζί με τον Μαξ Βέμπερ και τον Εμίλ Ντιρκάιμ, ένας εκ των θεμελιωτών της επιστήμης της κοινωνιολογίας. Ωστόσο, σε αντιπαραβολή με αυτούς, χαρακτηρίζεται λιγότερο συστηματικός και μεθοδικός, καθώς –όπως του καταλογίζουν πολλοί από τους μελετητές του, αν και όχι όλοι– δεν συγκρότησε μια μεγάλη (…)
-
ΤΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ ΜΑΚΗ MICHAEL FOUCAULT, Ιστορία της σεξουαλικότητας, 4. Οι ομολογίες της σάρκας, Μετάφραση: Θανάσης Λάγιος, εκδόσεις Πλέθρον, σελ. 546 «Αυτή η διάλεκτος προκαλεί ανησυχία με τη δισημία της: κάθε ισχυρισμός μπορεί κάλλιστα να σημαίνει το αντίθετό του… Οι ομιλούντες αυτή τη γλώσσα καταφεύγουν σε κάθε είδους πληροφορίες· είναι ειδικοί (…)
Πρόσφατες Εκδόσεις
-
Ό,τι έγινε γνωστό ως η τρίτομη Ιστορία της σεξουαλικότητας (Η βούληση για γνώση, Η χρήση των ηδονών, Η επιμέλεια εαυτού) έθετε ένα λιτό και σαφές ερώτημα στοχεύοντας στην καρδιά της υποκειμενικότητας εντός του δυτικού πολιτισμού: «με ποιον τρόπο, κατά τη διάρκεια των αιώνων, (…) -
Ζούμε σε έναν πνευματικό πολιτισμό και βιώνουμε μια κοινή εμπειρία, όπου τα σημεία έπαψαν να κρύβουν κάτι και σημαίνουν απλώς ότι δεν υπάρχει τίποτα πίσω τους: κανένας Θεός, καμιά ιδεολογία, καμιά έγκυρη και έσχατη κρίση, μόνο η προσομοίωση του πραγματικού και η αέναη επαναφορά της. (…) -
Στο Διάβασε την επιθυμία μου η Tζόαν Kόπτζεκ σκηνοθετεί μία αναμέτρηση ανάμεσα στη θεωρία του Zακ Λακάν και στη θεωρία του Mισέλ Φουκώ, πρωταγωνιστών δύο δυναμικών, νεωτερικών επιστημονικών πεδίων –της ψυχανάλυσης και του ιστορικισμού. (…)