Στο "Διάβασε την επιθυμία μου" η Τζόαν Κόπτζεκ σκηνοθετεί μία αναμέτρηση ανάμεσα στη θεωρία του Ζακ Λακάν και στη θεωρία του Μισέλ Φουκώ, πρωταγωνιστών δύο δυναμικών, νεωτερικών επιστημονικών πεδίων -της ψυχανάλυσης και του ιστορικισμού. Κατά κανόνα, οι δρόμοι αυτών των τρόπων σκέψης διασταυρώνονται μόνο μέχρι το σημείο οι ιστορικιστές να κατηγορήσουν την ψυχανάλυση για αδιαφορία απέναντι στην ιστορία, αλλά εδώ η ψυχανάλυση, διαμέσου του Λακάν, περνάει στην επίθεση. Αρνούμενη να εκχωρήσει την ιστορία στους ιστορικιστές, η Κόπτζεκ επιχειρηματολογεί υπέρ της ανωτερότητας της λακανικής ερμηνείας των ιστορικών διαδικασιών και των γενετικών αρχών. Ο στόχος της είναι να εμπνεύσει ένα νέο είδος πολιτισμικής κριτικής, η οποία να είναι «εγγράμματη ως προς την επιθυμία» και σε θέση να ερμηνεύσει αυτό που είναι ανείπωτο στις πολλαπλές λειτουργίες του πολιτισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Μετά το "Διάβασε την Επιθυμία μου" τίποτα στο πεδίο των πολιτισμικών σπουδών δεν θα παραμείνει ακριβώς το ίδιο: η θεωρία κινηματογράφου, ο φεμινισμός, η φιλοσοφία και η ψυχανάλυση θα πρέπει να συσχετιστούν μεταξύ τους με εντελώς καινούργιο τρόπο. Για πρώτη φορά μία αμερικανίδα συγγραφέας έχει πάρει στα σοβαρά τον Λακάν, υποβαθμίζοντας στην αλυσιτέλεια που της αξίζει την επικρατούσα ιδιοποίηση της λακανικής θεωρίας από τις πολιτισμικές σπουδές. Πέραν της πολιτικής ορθότητας, το βιβλίο είναι θεωρητικά ορθό: αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να το εφεύρουμε!» (Slavoj Zizek)