Η ποίηση
Ο δε Ιησούς αφείς φωνήν μεγάλην εξέπνευσε...
Η θάλασσα, βιβλίο ανοιχτό
Τρυπάω τη μνήμη
Η μηχανή του χρόνου γελάει
Χειμώνας στο κατώφλι μας
Νικάω τη νύχτα
Τυράννησα τη ζωή μου
Γέμισα το ποτήρι μου νερό
[συνέχεια]
Οι Πρωτόπλαστοι
Επιθανάτιο (intermezzo)
Απομεσήμερο ζεστό, αρχές Μαΐου
Οι γάτες μου πηδάνε πέρα δώθε
Κουράστηκα να περιμένω
Διαλύεται το Εγώ
Άπνοια
Μεταβολίζω αισθήματα, εικόνες
Καίω της σελίδες ομαδόν
Τα κύματα σκεπάζουν τη γύμνια μας
Με την καύτρα του τσιγάρου μου ν' αναβοσβήνει
Ελέω θεού μονήρης
Ακινητώ μέσα στο μεγάλο μπαλόνι
Μικρή φάλαινα του όρθρου μου
Πένθος οξυκόρυφο των ωρών μας
Κοιμήθηκα στις παρυφές του κόσμου
Πρωινό
Ροπή προς την έναστρη φωτοχυσία
Ο κήπος του ποιητή
Το φάντασμα
Σπαράσσεται στα μάτια μου το φως
Τίποτα. Δεν έχω να πω τίποτα
Η νύχτα ποτίζει τ' αχνάρια μας
Φωνήεντα που έφτυνα
Τα όνειρα είναι πετράδια
Ο κύριος άνεμος
Νύχτωνε πριν ξημερώσει
Αναμετρώ το ύψος μου
Ύπαρξη
Σας ξανασυναντώ, αστέρια, ευφρόσυνος