Το πρώτο εκτεταμένο και συνθετικό κείμενο του Ρολάν Μπαρτ έχει ως θέμα την αρχαία ελληνική τραγωδία, και συγκεκριμένα τις επικλήσεις και τις επωδές, δηλαδή τους τελετουργικούς και λεκτικούς τρόπους μέσω των οποίων οι άνθρωποι επιχειρούν να επηρεάσουν τη βούληση των θεών και των νεκρών. Το αδημοσίευτο μέχρι σήμερα κείμενο, που έχει γραφεί μέσα στη δίνη του πολέμου και των περιπετειών της υγείας του Μπαρτ, συνδέεται με την προσπάθεια για αναβίωση της σκηνικής παρουσίασης του αρχαίoυ δράματος εκ μέρους της Θεατρικής Ομάδας της Σορβόννης, η οποία είχε ανεβάσει, μεταξύ άλλων, τους Πέρσες του Αισχύλου. Το ενδιαφέρον του συγγραφέα για το θέατρο θα εκδηλωθεί και σε κατοπινά κείμενά του, εδώ όμως εκφράζεται απερίφραστα ο οίστρος του για το «θαύμα» του ελληνικού δράματος, αλλά και το μέλημά του για την παράπλευρη θεατρικότητα του κειμένου (χορός, μουσική, υποκριτική κ.λπ.), για την οποία ελάχιστα γνωρίζουμε. Η ανάλυση των δομών και της υλικότητας του σημαίνοντος προοιωνίζονται με έκδηλο τρόπο τον μελλοντικό, γνωστό σε όλους, συγγραφέα του S/Z.
«Ο θαυμασμός του Μπαρτ διεισδύει με πολλές σελίδες στο θαύμα της αισχύλειας τραγωδίας, που έγκειται στη σύμπτωση του Απόλλωνα και του Διονύσου, του λογικού συλλογισμού και της παράφορης βίας. Έτσι, γράφει στο κατόπι του Νίτσε, «γνωρίζουμε τώρα ότι [στους Έλληνες] οι στιγμές βαθιάς συγκίνησης, απόλυτου λυρισμού, της μεγαλύτερης μουσικής μέθης, συμπίπτουν μέχρι σημείου σύγχυσης με την εντατική συλλογιστική βούληση, με τη μεγαλύτερη λογική αυστηρότητα της σκέψης». Οι Μοντέρνοι έχουν χάσει το μυστικό αυτής της θαυμαστής και θαυματοποιού τέχνης, και ο κώδικας της χορείας έχει εξαφανιστεί. Ωστόσο, με μια προσεκτική ανάγνωση των ελληνικών λέξεων μπορούμε ακόμη να αντιληφθούμε το μεγαλείο της και τον ανεξάντλητο πλούτο της». Christophe Corbier