Είτε Ελόνα είτε Ορνέλα είτε Εύα, η τριπλή αλλά συγχρόνως μοναδική ηρωίδα του υπέροχου αυτού μύθου γεννιέται κάτω από το άστρο της δικτατορίας του Εμβέρ Χότζα. Σ' αυτό το "φιδάκι", όμως, που έχει βρεθεί υπάρχουν κάποια τετραγωνάκια που πρέπει να αποφύγεις: η φυλακή (ο πατέρας της είναι κρατούμενος για κάποιους ακαθόριστους πολιτικούς λόγους), ο πνιγμός ή η κρεμάλα (υπάρχει πολύς θάνατος σ' αυτή τη χώρα, παρά τα πατριωτικά τσιτάτα) και κυρίως η πουτανιά, που, όπως της έχουν εξηγήσει, είναι στη φύση της γυναίκας.
Εν ολίγοις, το θέμα είναι να περάσεις με τον πιο ανώδυνο τρόπο από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, να σκιαγραφήσεις την ευτυχία σου με την αγάπη της μητέρας σου και το όνειρο της μετανάστευσης, να δεις να μεγαλώνει το σώμα σου μακριά από το άπληστο φαλλοκρατικό περιβάλλον και παρά τη στολή με τα εθνικά χρώματα που η πατρίδα σού έχει ήδη ετοιμάσει για να φυλακίσει τα στήθη σου (σαν μια αλβανική εκδοχή της Ελευθερίας που οδηγεί το λαό του Ντελακρουά). Κι έπειτα, με την πρώτη ευκαιρία, να αποδράσεις. Τότε, μακριά από τον παράδεισο, η μνήμη, ελεύθερη, διαυγής και χωρίς αυταπάτες μπορεί να συλλάβει τα στάδια αυτής της αλβανικής διαπαιδαγώγησης που η αφήγηση, με τη λεπτότητα, την ειρωνεία και την τέχνη της να δρασκελίζει τα κενά, εντυπώνει βαθιά μέσα μας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
«Η ανάκληση των οδυνηρών αναμνήσεων και των διαγραφόμενων αδιεξόδων συντελείται μέσα από την αξιοποίηση μιας ευρηματικής εικονοποιΐας που αντλεί τη δυναμική της από την αρμονική ώσμωση του γραπτού λόγου και της αποστασιοποιημένης οπτικής αφήγησης, πάντοτε παρούσας στο έργο της Βόρπσι. Η νουβέλα, κατά κοινή παραδοχή των κριτικών, συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα της ανατολικοευρωπαϊκής λογοτεχνίας κατά τη μετακομμουνιστική περίοδο, διότι, τηρώντας μια σατιρική ή ειρωνική απόσταση». (Αχιλλέας Σύρμος, bookpress.gr, 06/10/2021)