Η επιστροφή του λαϊκισμού θέτει το ερώτημα τι είναι ένας «λαός» και εξετάζει την κατασκευή και τους αμυντικούς μηχανισμούς αυτού του «λαού» με βάση τις ταυτοτικές αξίες που αυτός προασπίζεται. Το βιβλίο προσφέρει μια ανάγνωση της έννοιας της ταυτότητας σε σχέση με εκείνη του «πολιτικού υποκειμένου», ο ορισμός της οποίας στηρίζεται στο υποκείμενο της ψυχανάλυσης. Είναι αναμφίβολο ότι έχουμε έναν «πόλεμο ταυτοτήτων». Η επιστροφή στην ψυχολογία των μαζών γίνεται απαραίτητη για να μπορέσουμε να συλλάβουμε το ζήτημα του πλήθους με ή χωρίς ηγέτη, πολλώ μάλλον σήμερα που γινόμαστε εκ νέου μάρτυρες της συμμαχίας του φιλελευθερισμού με αυταρχικά καθεστώτα, την ώρα θα προσδοκούσαμε την ανάπτυξη μιας φιλοσοφίας της ευτυχίας και της ατομικιστικής απόλαυσης.
«[...] κάποιοι σύγχρονοι στοχαστές επιχείρησαν να διαμορφώσουν μια ανανεωμένη σκέψη πάνω στην πολιτική έχοντας ως αφετηρία μια επιστροφή στην ψυχανάλυση. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται ο Ερνέστο Λακλάου, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ και η Τζούντιθ Μπάτλερ. Να θυμίσουμε ότι οι παραπάνω συγγραφείς συμμετείχαν σε μια πολύ πλούσια ανταλλαγή απόψεων σ' ένα βιβλίο με τίτλο "Contingency, Hegemony, Universality: Contemporary Dialogues On The Left", όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε τους διαφορετικούς τρόπους ανάγνωσης της Αριστεράς στις μέρες μας. Για τους παραπάνω συγγραφείς το ζήτημα του υποκειμένου στην ψυχανάλυση είναι θεμελιώδες για τη μελέτη του πολιτικού υποκειμένου. Μπορούμε να πούμε ότι η ψυχανάλυση είναι ο προνομιακός συνομιλητής των στοχαστών αυτών, οι οποίοι βρίσκονται στο προσκήνιο της τρέχουσας πολιτικής σκέψης». (Από τον Πρόλογο του βιβλίου)