Οδός Ιπποκράτους. Στην Ιπποκράτους (συνάγω στο ύψος περίπου της Καλλιδρομίου), είναι στημένο πολυβόλο, όπου κάποιος, σε συνεχή ριπή, εμποδίζει τις μετακινήσεις από τη μια περιοχή στην άλλη, από τις δυο μεριές της οδού. Φαντάζομαι ότι αυτός ο κάποιος είναι ξαπλωμένος στο οδόστρωμα, όπως ήταν και στη γωνία Μεθώνης και Εμμανουήλ Μπενάκη, για τον ίδιο σκοπό -που τον έβλεπα συνέχεια, από τη Μεθώνης εννοώ. Εκεί συμβαίνει κάτι μαγικό, που έχει μείνει μαγικό στο μυαλό μου. Ο Περικλής βγάζει το ρολόι τσέπης που είχε και αρχίζει να μετράει τη διάρκεια κάθε ριπής (αυτό είναι συναγωγή). Μετράει μια, μετράει δυο, μετράει τρεις ή κάτι τέτοιο. Διαπιστώνει ότι το πολυβόλο είναι με γεμιστήρα και όχι σε συνεχόμενη ροή σφαιρών και ότι για να υπάρχει συνεχόμενη ροή κάθε τόσο ο πολυβολητής σταμάταγε για να αλλάξει γεμιστήρα. Έτσι, με αυτή τη διαπίστωση του τακτικά επαναλαμβανόμενου χρόνου της αλλαγής του γεμιστήρα, με το ένα, με το δύο, με το τρία περνάμε απέναντι και σωνόμαστε... Εκεί υπάρχει μπλακ-άουτ. Δεν έχω καμμία απολύτως ανάμνηση τι συμβαίνει μεταξύ γωνίας Βαλτετσίου και Ιπποκράτους, αφού περάσαμε, και του επόμενου σταθμού που είναι στην οδό Ναυαρίνου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)