θα μπορούσαμε κάποτε
- να διαβάσουμε το έργο του ποιητή χωρίς τα παραμορφωτικά δίοπτρα της σεφερολογίας
- να αναζητήσουμε στον λόγο των ίδιων των κειμένων, και όχι στην παράφρασή τους, την οδό για την κατανόηση της σεφερικής ποιητικής
- να απαλλαγούμε από εξιδανικεύσεις που αναφύονται όταν κριτική και φιλολογία αναλαμβάνουν, καταχρηστικά, το άχαρο έργο της επιγονικής διεκδίκησης
- να μελετήσουμε την ποίηση στην αντινομική και αινιγματική συνάρτησή της με τον ιστορικό χρόνο και τον κοινωνικό τόπο
- να αποτιμήσουμε την απήχηση της γενιάς του '30 στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας
- να επαναφέρουμε, κατάλληλα αναθεωρημένες, τις έννοιες "ιδεολογία" και "αισθητική" στη θεωρητική προσέγγιση της λογοτεχνίας, για να μη λησμονήσουμε τη συνομιλία της με το "πραγματικό"
- να διερευνήσουμε πώς επηρεάζει τη λογοτεχνική γραφή η ένταξή της στο εθνικό πολιτισμικό πρόταγμα και η επανασκηνοθέτηση του διαλόγου της με την παράδοση
θα μπορούσαμε κάποτε
- να πούμε, παραφράζοντας λίγο τον Σεφέρη, ότι ο θάνατος του ποιητή είναι η συντέλεια μιας αέναης γέννησης: σε αυτά, και σε άλλα πολλά παρακείμενα, το ανά χείρας πόνημα, προσβλέπει και επενδύει στις αβεβαιότητες του "θα μπορούσαμε" στήριξε τις αναζητήσεις του? γι' αυτό αποζητά τη συμμετοχή του αναγνώστη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)