«Πολιτικά η αντιμετώπιση του Κυπριακού χρειάζεται ένα μακρύ κι επίπονο αγώνα της κάθε στιγμής. Πρέπει να παρθεί, μια για πάντα, η απόφαση πως ο αγώνας θα διεξαχθεί, ώσπου να στερεωθεί μια ανεξάρτητη, ακέραιη και κυρίαρχη Κύπρος, ισότιμο μέλος της παγκόσμιας κοινωνίας, όπου Κύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ζούνε σε ισοπολιτεία. Αδέσμευτη, αποστρατιωτικοποιημένη, ουδέτερη ίσως, η Κύπρος θα βοηθήσει να αποκτήσει και η Ελλάδα το μερίδιο της ανεξαρτησίας που της ανήκει μέσα στη διεθνή αλληλεξάρτηση των λαών, και να γίνει κυρία της τύχης της. Τότε, μαζί με την Κύπρο, η Ελλάδα θα μπορέσει να αξιοποιήσει πιο αποτελεσματικά το άνοιγμα που της προσφέρει η γεωπολιτική της θέση προς την Ανατολική Μεσόγειο και προς τη Μέση Ανατολή γενικότερα. Με τον τρόπο αυτό και αφού με τη σωστή αντιμετώπιση του Κυπριακού θα έχει καταστήσει την Κύπρο κρίκο αδελφικό σε μια κοινωνία κρατών της Ανατολικής Μεσογείου, που θα μπορεί να περιλάβει και την Τουρκία, και τ' Αραβικά κράτη, και, γιατί όχι, κι ένα Ισραήλ απαλλαγμένο από την Αμερικανική του εξάρτηση, η Ελλάδα θα καταστεί πιο χρήσιμος και θετικός συνεταίρος σε οποιοδήποτε πολιτικό ενοποιητικό εγχείρημα, που θα καλύπτει το σύνολο της πραγματικής Ευρώπης από τον Ατλαντικό ως τον Προύθο...» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)