Στο «Χτυπούν ένα παιδί» ο Φρόυντ αναλύει τις παιδικές διαστροφές που εκφράζουν ασυνείδητα οι φαντασιώσεις των νευρωτικών με βίαιο περιεχόμενο. Στο «Σκοτώνουν ένα παιδί» ο Σερζ Λεκλαίρ ασχολείται με το παιδί που πρέπει να θανατώσουμε μέσα μας, το παιδί που συμπυκνώνει τις κρυφές φιλοδοξίες των γονιών μας, αυτήν την πρωτογενή ναρκισσιστική παράσταση που μας καταδυναστεύει και από την οποία πρέπει να απελευθερωθούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε ως ομιλούντα υποκείμενα, για να μπορέσουμε να ανοιχτούμε στον έρωτα. Σε τούτη την ασυνείδητη εικόνα του αθάνατου παιδιού των ονείρων μας θα επιβληθεί μια θανάτωση αναγκαία, αλλά και πάντα ανολοκλήρωτη. Και το γεγονός αυτό συνιστά μια φαντασιωσική σχέση η οποία μας καθορίζει εξίσου με τα βιολογικά και γενετικά χαρακτηριστικά μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«[...] τα αδιέξοδα του έρωτα κλείνουν υπό την πίεση των κυρίαρχων ιδεών, των ανδρικών, γυναικείων προτύπων που κάθε κοινωνία προτείνει και επιβάλλει: όσο θερμές και όσο γενναίοι αντίστοιχα κι αν είναι, αυτές οι γυναίκες κι αυτοί οι άνδρες πρότυπα, είναι απλώς διεστραμμένα υποκατάστατα αυτού που ο καθένας πρέπει να εφεύρει για να ζήσει». (Serge Leclaire)