...αυτό είναι το νόημα τού "Στο δρόμο". Τι μας λέει ο αφηγητής του, ο Σαλ Παραντάιζ; "...Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά...".
Αυτή η αναζήτηση επιβεβαίωσης φέρνει τον Σαλ στο δρόμο για το Ντένβερ και το Σαν Φρανσίσκο, το Λος Άντζελες, το Τέξας και το Μεξικό, άλλοτε με τον Ντην Μόριαρτι, τον ήρωα-άγιο φίλο του, άλλοτε μονάχο του. [...] Υπάρχουν κομμάτια του "Στο δρόμο" όπου το γράψιμο έχει τόση ομορφιά που σχεδόν σου κόβεται η ανάσα.
Υπάρχει η περιγραφή μιας τσάρκας μ' αυτοκίνητο μέσα απ' όλη τη χώρα που μοιάζει πολύ με μια τσάρκα πάνω σε τραίνο που αφηγείται ο Τόμας Γουλφ στο "Του καιρού και του Ποταμού". Υπάρχουν λεπτομέρειες ενός ταξιδιού στο Μεξικό (κι ένα ιντερλούδιο σ' ένα μεξικάνικο μπορντέλο) που είναι μαζί τρομερές, τρυφερές και αστείες. Και, τελικά υπάρχει μια περιγραφή τζαζ που δεν υπάρχει άλλη τέτοια στο αμερικάνικο μυθιστόρημα, τόσο για τη διορατικότητά της, όσο για το στυλ και την αριστουργηματική τεχνική της. Το "Στο δρόμο" είναι ένα μεγάλο μυθιστόρημα! (New York Times, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)