Στο βιβλίο αυτό ο Μπράιαν Μασούμι ασχολείται με το ζήτημα του «ζώου». Αντιμετωπίζοντας τον άνθρωπο ως ζώο, αναπτύσσει μια έννοια ζωικής πολιτικής. Δεν πρόκειται για μια ανθρώπινη πολιτική του ζώου, αλλά για μια απολύτως ζωική πολιτική, απαλλαγμένη από τις συνδηλώσεις της «πρωτόγονης» φυσικής κατάστασης και τις αντίστοιχες προκαταλήψεις περί ενστίκτου που διαποτίζουν τη νεότερη σκέψη.
Ο Μασούμι εντάσσει ιδέες περιθωριοποιημένες από τα κυρίαρχα ρεύματα της εξελικτικής βιολογίας, της ζωικής συμπεριφοράς και της φιλοσοφίας –όπως το παιχνίδι, τη συναίσθηση και τη δημιουργικότητα– στην έννοια της φύσης. Έτσι, η έρευνά του διευρύνεται αναπόφευκτα, καλύπτοντας όχι μόνο τη ζωική συμπεριφορά αλλά και τη ζωική σκέψη, καθώς και την απόσταση που τη χωρίζει ή την εγγύτητα που την ενώνει με τις ικανότητες εκείνες τις οποίες πιστεύουν ότι μονοπωλούν οι άνθρωποι: τη γλώσσα και την αναστοχαστική συνείδηση.
Για τον Μασούμι, οι άνθρωποι και τα ζώα υπάρχουν σε ένα συνεχές. Για να κατανοήσουμε αυτό το συνεχές, αποδεχόμενοι ταυτόχρονα τη διαφορά εντός του, χρειαζόμαστε μια νέα λογική της «αμοιβαίας συμπερίληψης». Ο Μασούμι βρίσκει τα εννοιολογικά εργαλεία για την κατασκευή αυτής της λογικής στο έργο στοχαστών όπως ο Γκρέγκορι Μπέιτσον, ο Ανρί Μπερξόν, ο Ζιλμπέρ Σιμοντόν και ο Ραιμόν Ρυγιέ.
Το περιεκτικό αυτό βιβλίο αποτελεί μια πολύτιμη συμβολή στα πεδία των ντελεζιανών σπουδών, του μεταανθρωπισμού και των ζωικών σπουδών, καθώς και σε μια ευρεία γκάμα τομέων έρευνας που περιλαμβάνουν τη θεωρία του συναισθήματος, την αισθητική, την ενσώματη γνώση, την πολιτική θεωρία, τη διαδικαστική φιλοσοφία, τη θεωρία του παιχνιδιού και τη σκέψη του Άλφρεντ Νορθ Γουάιτχεντ.