Δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, ζωγράφος, μεταφραστής, πρώην δομινικανός δόκιμος μοναχός, κάποιες φορές φοιτητής θεολογίας, ο Πιέρ Κλοσσοφσκί είναι ένας από τους αυθεντικότερους και τους επινοητικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Το "Ζωντανό νόμισμα" είναι ένα από τα πλέον ερεθιστικά του βιβλία, καθώς συνενώνει ιδέες από τον Σαντ, τον Φουριέ, τον Μαρξ, τον Νίτσε, τον Κέυνς και τον Φρόυντ, με σκοπό να ανακαλύψει πώς οι βιομηχανικές και μεταβιομηχανικές κοινωνίες βασίστηκαν όχι στην κατανομή των αγαθών αλλά στην κυκλοφορία των επιθυμιών και των φαντασιώσεων, και πώς τα σώματα είναι πρωτίστως αντικείμενα ηδονικής κατανάλωσης και λιβιδινικής ανταλλαγής. Το "Ζωντανό νόμισμα" ένα βιβλίο που άλλαξε τις προτεραιότητες για τους Φουκώ, Ντελέζ και άλλους γάλλους στοχαστές στο τέλος του 20ού αιώνα και πιθανόν για τους στοχαστές ανά τον κόσμο στις αρχές του 21ου. (Leslie Hill, Επίτιμος καθηγητής γαλλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Warwick, Μεγάλη Βρετανία)
«[.. .] Έχει κανείς την εντύπωση ότι καθετί που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχει κάποια αξία -ο Μπλανσό, ο Μπατάιγ, επίσης το "Πέραν του Καλού και του Κακού"- μας οδήγησε με πανουργία σε αυτό το βιβλίο: όμως ιδού, τώρα ειπώθηκε, κι είναι κάτι τόσο ανώτερο ώστε καθετί άλλο υποχωρεί και πέφτει στη μισή του αξία. Αυτό ακριβώς ήταν που έπρεπε να στοχαστούμε: την επιθυμία, την αξία και το ομοίωμα -τρίγωνο που μας επιβάλλει την κυριαρχία του και μας συγκροτεί εντός της ιστορίας μας, εδώ και αιώνες δίχως αμφιβολία». (Απόσπασμα επιστολής του Μισέλ Φουκώ στον Πιέρ Κλοσσοφσκί, με αφορμή την έκδοση του "Ζωντανού νομίσματος")