Αν είναι αλήθεια ότι ο όρος «ιδεολογία» έχει συνδεθεί περισσότερο με την αντι-ορθολογική πλευρά του υπαρκτού σοσιαλισμού, άλλο τόσο ισχύει ότι η θεωρία της ιδεολογίας έχει κυρίως εμφανιστεί ως μια απόπειρα ορθολογικής, τρόπον τινά, κριτικής του καπιταλισμού - και κατά συνέπεια ορθολογικής, τρόπον τινά, καταξίωσης του θεωρητικού Μαρξισμού. Η παραπάνω αντίφαση αποτελεί την αφετηρία των προβληματισμών αυτού του κειμένου. Ο συγγραφέας δεν αποσκοπεί φυσικά στην «επίλυση» αυτής της αντίφασης, απλώς στην κατάδειξη μιας πιθανής σημασίας της, η οποία σχετίζεται κυρίως με την αμφίδρομη παρεμβατική σχέση μεταξύ της υποκειμενικότητας και πολιτικής - η συνειδητοποίηση της οποίας είχε ως συνέπεια ακριβώς τον προβληματισμό για την ιδεολογία, καθώς και την εντυπωσιακά αυξανόμενη βαρύτητα αυτού του προβληματισμού στο ευρύτερο πεδίο της κοινωνικής και πολιτικής θεωρίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)