Στο βιβλίο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα κείμενα που σχολιάζουν όψεις της καθημερινής ζωής έτσι όπως την έζησα τα τελευταία 8 χρόνια. Τα περισσότερα από αυτά είναι από τα "Νέα" και ορισμένα από το "Βήμα" της Κυριακής. Η τρέλα, ο θάνατος, ο έρωτας, η καταστροφή, η ειρωνεία, η φάρσα, ο όλεθρος, η γοητεία, η μιζέρια της κάθε μέρας έτσι όπως αποτυπώθηκαν στο βλέμμα μου, αποτελούν το συνεκτικό ιστό που διαπερνά το διάσπαρτο περιεχόμενο των σελίδων. Κείμενα υποκειμενικά, αποσπασματικά, αντιφατικά ίσως και περιττά -όπως άλλωστε και η ίδια η καθημερινότητα που τα ενέπνευσε-, που στοχεύουν να ακυρώσουν το φάντασμα μιας εικόνας. Μιας εγκαταλελειμμένης στο δρόμο χθεσινής εφημερίδας, βορά στη λάσπη, στα σκουπίδια, στην αδιαφορία των διαβατών. Ασήμαντη της ανυπαρξίας τροφή. Θέλησα να περισώσω από μια τέτοια εικόνα τα κείμενά μου γνωρίζοντας ωστόσο το παράδοξο της γραφής. «Να γράφω για να μένει Αυτό. Και μόλις γράφω Αυτό να χάνεται». (Από τον πρόλογο της Φωτεινής Τσαλίκογλου)