[...] Την περίοδο 1921-1933 ο Κρακάουερ θα συντάξει εκατοντάδες κείμενα ποικίλης έκτασης -ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αποτελούν τα δοκίμια του παρόντος τόμου- και θα συμμετάσχει ενεργά στις διανοητικές ζυμώσεις που λάμβαναν χώρα στη μεσοπολεμική Γερμανία, ιδιαίτερα στους κύκλους των εβραϊκής καταγωγής διανοουμένων της Φρανκφούρτης. Η πλούσια αυτή πνευματική εμπειρία θα αποτυπωθεί στη θεματολογία του αλλά και στην ιδιαιτερότητα του συγγραφικού του ύφους, που αποτελεί μοναδικό μίγμα πολεμικού δοκιμίου, κοινωνιολογικής μελέτης και φιλοσοφικής πραγματείας, όπου διασταυρώνονται μεταξύ άλλων οι παραδόσεις του νεοκαντιανισμού, της φαινομενολογίας, του υπαρξισμού και της κριτικής θεωρίας. [...]
Στην κοινωνία του μεσοπολέμου η μεσαία τάξη αποτελεί ένα από τα κεντρικότερα θέματα της κοινωνιολογίας του Κρακάουερ. Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει τα χρόνια εκείνα λόγω της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και της οικονομικής κρίσης την έχει φέρει στα όρια της ολοσχερούς προλεταριοποίησης, την οποία τα μέλη της θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν. Ωστόσο, τα ιδεατά περιεχόμενα που επικαλούνται τα μεσαία στρώματα δεν έχουν πλέον έρεισμα στην πραγματικότητα η πτώχευση των στρωμάτων αυτών είναι σύμπτωμα της έκθεσής τους στο "μένος του αποχαλινωμένου ορθού Λόγου", ενώπιον του οποίου ό,τι παραδοσιακά συνιστούσε την ταυτότητά τους έχει αποκαλυφθεί ως ψευδαίσθηση. Η απέλπιδα προσπάθεια εξεύρεσης περιεχομένου οδηγεί τα μεσοαστικά στρώματα σε αντιδραστικές ή απλώς αντιφατικές επιλογές. Ο Κρακάουερ τις ανιχνεύει στις αναγνωστικές τους προτιμήσεις αλλά και στην προσπάθεια εκμετάλλευσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας από κύκλους διανοουμένων οι οποίοι στοχεύουν στην ανάπτυξη μιας "θετικής πολιτικής της μεσαίας τάξης", η οποία ερωτοτροπεί επικίνδυνα με τον ανορθολογισμό και τη βία και κυοφορεί τον εθνικοσοσιαλισμό. (Γιώργος Σαγκριώτης, Απόσπασμα από την Εισαγωγή) (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)