«Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε: όλος ο Μοντεσκιέ δεν είναι το αξιοπερίεργο του αντικειμένου του, αλλά η κατανόησή του. Ήθελε μόνο να καταλάβει. Έχουμε κάποιες εικόνες γι’ αυτόν που προδίδουν την προσπάθειά του και την περηφάνεια του. Εισχωρούσε στην ατελείωτη μάζα των τεκμηριών και των κειμένων, στην τεράστια κληρονομιά των ιστοριών, χρονικών, ανθολογιών και συμπιλημάτων, μόνο και μόνο για να συλλάβει τη λογική τους, για να συνάγει την αιτία τους. Ήθελε να βρει τον ‘μίτο’ αυτού του κουβαριού, μπλεγμένου από τους αιώνες, να βρει τον μίτο και να τον τραβήξει προς το μέρος του, ώστε όλα να ακολουθήσουν. Όλα ακολούθησαν».
Αυτό το σημαντικό δοκίμιο πολιτικής φιλοσοφίας, το πρώτο βιβλίο του Λουί Αλτουσέρ, επηρέασε πολλές γενιές φιλοσόφων. Ανοίγει συναρπαστικές προοπτικές σε ένα έργο που θεωρείται δύσκολο, καταλήγοντας: «Τέτοια μεγάλη διαδρομή, για να ξαναγυρίσει πίσω. Σε γερασμένες ιδέες, ύστερα από τόσες νέες ιδέες. Στο παρελθόν, ύστερα από τόσο μέλλον. Ως εάν αυτός ο ταξιδιώτης, που κίνησε μιά μέρα για μακριά, αφού πέρασε χρόνια στο άγνωστο, επιστρέφοντας στο σπίτι να πίστεψε πως ο χρόνος σταμάτησε. Αλλά είχε ανοίξει δρόμους».