Ο Κωνσταντίνος Χρηστίδης εγκαταλείπει τα Γιάννενα σε ηλικία δεκατριών ετών και, αφού περνάει κάποια χρόνια στο Μεσολόγγι και στη συνέχεια στην Αθήνα, μεταβαίνει στην Οδησσό και καταλήγει στη Ρουμανία. Εκεί ενσωματώνεται στα υψηλότερα επίπεδα της κοινωνικής πυραμίδας, αρχικά ως οικοδιδάσκαλος στις πλούσιες και συγχρόνως καλλιεργημένες οικογένειες της ελληνικής διασποράς, και στη συνέχεια ως ενοικιαστής αγροτικών εκμεταλλεύσεων και έμπορος δημητριακών. Η αφήγηση της «βιογραφίας» του, γραμμένη στα ενενήντα του χρόνια στο Βουκουρέστι, μας μεταφέρει στον κόσμο των λογίων του 19ου αιώνα, τόσο στον εθνικό χώρο, όσο και στις διάφορες χώρες της ελληνικής διασποράς. «Η αφήγηση του Χρηστίδη μας κάνει κατά κύριο λόγο να γνωρίσουμε εκείνη την κατηγορία των λογίων που προκόβει ασκώντας το επάγγελμα του οικοδιδάσκαλου στις πλούσιες και συγχρόνως καλλιεργημένες ελληνικές οικογένειες του εξωτερικού, της Ρουμανίας ιδιαίτερα και της Ρωσίας, και που συμβαίνει να βρίσκει επίσης επαγγελματικές υποδοχές στο δημόσιο χώρο... μας κάνει να ιδούμε κάτι από τον τρόπο με τον οποίον οι πιστοί αυτοί δάσκαλοι προσλάμβαναν τους ευεργέτες και εργοδότες τους: θετική, κατά κανόνα, η πρόσληψη του Χρηστίδη για τον κόσμο τον οποίο υπηρετεί, εδράζεται στην έμμεση προβολή κοινών τόπων μιας γενικώς αποδεκτής ηθικής αξιολογίας. Ακόμη, η αφήγησή του αφήνει να ξεδιπλωθεί ένα δίκτυο σχέσεων που ενώνει τις κορυφές του κόσμου της διασποράς, κοινός παρονομαστής του οποίου είναι η συνείδηση της ελληνικότητας και κύριό της όχημα η παιδεία...». (ΣΠ. Ι. ΑΣΔΡΑΧΑΣ, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)