Το βιβλίο του Ζιλ Ντελέζ για τον Φράνσις Μπέικον είναι κάτι τελείως διαφορετικό από μια σπουδή ενός φιλοσόφου πάνω σε έναν ζωγράφο. Είναι, κατά τα άλλα, αυτό το βιβλίο "για" τον Μπέικον; Και ποιος είναι ο φιλόσοφος, ποιος ο ζωγράφος;
Θέλουμε να πούμε: ποιος στοχάζεται και ποιος κοιτά αυτόν που στοχάζεται; Μπορούμε βέβαια να στοχαστούμε τη ζωγραφική, μπορούμε επίσης να ζωγραφίσουμε τον στοχασμό, συμπεριλαμβανομένης εκείνης της συναρπαστικής, βίαιης, μορφής στοχασμού - της ζωγραφικής.
Σκεφτήκαμε: "Αναμφίβολα θα είναι αδύνατον να αντισταθμίσουμε το μεγαλείο της αρχικής έκδοσης, θα μας λείψουν αρκετά πράγματα, μέσα στο πεδίο του ορατού. Είναι λόγος αυτός για να αστοχήσουμε στο καθήκον μας, που είναι να μη σταματήσει αυτό το μεγάλο βιβλίο να κυκλοφορεί, να μην εξαφανιστεί, με κάθε κόστος, από την κυκλοφορία για την οποία προορίστηκε, που το κάνει να περνά από χέρι σε χέρι, ανάμεσα στους εραστές της φιλοσοφικής ζωγραφικής ή της εικονοφιλοσοφίας;" (Alain Badiou & Barbara Cassin, Απόσπασμα από τον πρόλογο της έκδοσης)
"Κρίμα το κρέας! Δεν υπάρχει αμφιβολία, το κρέας είναι το αντικείμενο που βρίσκεται ψηλότερα στην ιεράρχηση του οίκτου από τον Μπέικον, το μόνο του αντικείμενο οίκτου, του αγγλοϊρλανδικού του οίκτου. Και, σε αυτό το σημείο, κάνει σαν τον Σουτίν, με τον απέραντο εβραϊκό οίκτο του. Το κρέας δεν είναι μια νεκρή σάρκα, έχει κρατήσει όλα τα βάσανα και έχει πάρει πάνω του όλα τα χρώματα της ζωντανής σάρκας. Τόσος σπασμωδικός πόνος και ευπάθεια, αλλά και χαριτωμένη έμπνευση, χρώμα και ακροβασία. Ο Μπέικον δεν λέει "κρίμα τα κτήνη", αλλά ότι κάθε άνθρωπος που υποφέρει είναι ένα κομμάτι κρέας. Το κρέας είναι η κοινή ζώνη ανθρώπου και κτήνους. (Gilles Deleuze)