Εκλεπτύνοντας, στο τεταμένο κλίμα του μεσοπολέμου, το εργαλείο της μαρξιστικής κριτικής για την τέχνη, ο Benjamin θα παραμερίσει τις έννοιες της "στρατευμένης" τέχνης, τις άγονες αντιθέσεις μορφής-
Walter Benjamin
Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν γεννήθηκε από γερμανοεβραίους τραπεζίτες το 1892, έζησε μια απίστευτη ζωή και κατέληξε να αυτοκτονήσει το 1940 για να δραπετεύσει από τη ναζιστική παράνοια. Ήταν ένας από τους πιο ευφορικούς, περίπλοκους, πληθωρικούς διανοούμενους που γέννησε η Ευρώπη. Άπλωσε από νωρίς την περιέργεια του πάνω από όλα: Ερεύνησε από τις αψίδες των Παρισίων μέχρι την Τράπουλα Ταρό και την μαντική. Γι αυτό και ήταν δύσκολο να πεις τι δουλειά έκανε: Ήταν κριτικός λογοτεχνίας (είχε γράψει ένα διάσημο δοκίμιο για τις Εκλεκτικές συγγένειες του Γκαίτε), θεωρητικός της αισθητικής, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, μεταφραστής (μετέφρασε τα περίφημα Άνθη του κακού του Μποντλέρ αλλά και Προύστ), ραδιοφωνικός παραγωγός; Όλα μαζί. Γιατί περνούσε μέσα απ΄όλα (θεωρίες, ανθρώπους) και προχωρούσε έχοντας αφομοιώσει με μαγικό τρόπο την ουσία τους.
Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα του Μπένγιαμιν είναι τα ακόλουθα:
* Η Κριτική της Βίας, 1921
* Οι εκλεκτικές συγγένειες του Γκαίτε , 1922
* Η καταγωγή του Γερμανικού τραγικού Δράματος, 1928
* Ο μονόδρομος, 1928
* Το έργο τέχνης στην εποχή της Μηχανικής Αναπαραγωγής του,1936
* Η παιδική ηλικία στο Βερολίνο το 1900 , 1950, δημοσιεύθηκε μεταθανάτια
* Πάνω στην έννοια της Ιστορίας 1939, δημοσιεύθηκε μεταθανάτια
* Το Παρίσι της 2ης Αυτοκρατορίας στον Μπωντλαίρ , 1938